W dniu 3 października 2015 roku odbędą się 2 inscenizacje: w Luzinie oraz w Kartuzach. Jednak w tym dniu w Kartuzach wieczorne widowisko poprzedzą jeszcze inne, szczególne uroczystości.
Zapraszamy już na godz. 16:00 na mszę św. w kościele św. Kazimierza w Kartuzach w intencji ś.p. Danuty Siedzikówny ps. Inka oraz wszystkich ofiar walk o Wolną Polskę.
O godz. 17:00 odbędzie się uroczystość odsłonięcia obelisku poświęconego Danucie Siedzikównie ps. Inka – park im. Danuty Siedzikówny w Kartuzach przy ul. 3 Maja.
Wieczorem zapraszamy wszystkich do Muzeum Kaszubskiego im. Franciszka Tredera w Kartuzach, które na ten jeden wieczór stanie się posterunkiem powojennego Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.
O godz. 18:00 rozpocznie się inscenizacja odbicia więźniów z PUBP w wykonaniu Trójmiejskiej Grupy Rekonstrukcji Historycznych z udziałem kartuskiej
WARTO PRZECZYTAĆ?
Życiorys
Danuty Siedzikównej ps. ?Inka? (ur. 3 września 1928 w Guszczewinie, zm. 28 sierpnia 1946 w Gdańsku) ? sanitariuszka 4. szwadronu odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, w 1946 w 1 szwadronie Brygady działającym na Pomorzu
Danuta Siedzikówna była córką Wacława Siedzika i Eugenii z Tymińskich herbu Prus III. Ojciec, leśniczy, został wywieziony przez Sowietów do łagru 10 lutego 1940 w ramach pierwszej wielkiej wywózki mieszkańców Kresów na Wschód. Stamtąd przedostał się do nowo formowanej armii Andersa. Zmarł w czerwcu 1943 w Teheranie[1]. Matka, za współpracę z polskim podziemiem została aresztowana i 16, 17 lub 18 września 1943 r. zamordowana przez Gestapo w lesie pod Białymstokiem[1].
Uczyła się w szkole powszechnej w Narewce, a podczas wojny w szkole sióstr salezjanek w Różanymstoku k. Dąbrowy Białostockiej. Po zamordowaniu przez Gestapo jej matki, razem z siostrą Wiesławą wstąpiła do AK (przysięgę złożyła w grudniu 1943 lub na początku 1944), gdzie odbyła szkolenie medyczne. Po przejściu frontu podjęła pracę kancelistki w nadleśnictwie Hajnówka. Wraz z innymi pracownikami nadleśnictwa została w czerwcu 1945 aresztowana za współpracę z antykomunistycznym podziemiem przez grupęNKWD–UB (działającą z polecenia zastępcy szefa WUBP w Białymstoku, Eliasza Kotona). Została uwolniona z konwoju przez operujący na tym terenie patrol wileńskiej AK Stanisława Wołoncieja ?Konusa? (podkomendnych ?Łupaszki?), następnie jako sanitariuszka podjęła służbę w oddziale ?Konusa?, a potem w szwadronach por. Jana Mazura ?Piasta? i por. Mariana Plucińskiego ?Mścisława?. Przez krótki czas jej przełożonym był także por. Leon Beynar ?Nowina?, zastępca ?Łupaszki?, znany później jako Paweł Jasienica. Danuta Siedzikówna przybrała wówczas pseudonim ?Inka?.
Na przełomie 1945/1946, zaopatrzona w dokumenty na nazwisko Danuta Obuchowicz, podjęła pracę w nadleśnictwie Miłomłyn wpowiecie ostródzkim. Wczesną wiosną 1946 nawiązała kontakt z ppor. Zdzisławem Badochą ?Żelaznym?, dowódcą jednego ze szwadronów ?Łupaszki?. Po śmierci ?Żelaznego?, zabitego podczas obławy UB 28 czerwca 1946, została wysłana przez jego następcę, ppor. Olgierda Christę ?Leszka? po zaopatrzenie medyczne do Gdańska.Tam, rankiem 20 lipca 1946, w mieszkaniu przy ul. Wróblewskiego 7 we Wrzeszczu, w jednym z lokali kontaktowych V Brygady Wileńskiej, których adres zdradziła ujęta wcześniej przez bezpiekę Regina Żylińska-Mordas, łączniczka Szendzielarza, która poszła na współpracę z UB, ?Inka? została aresztowana[1]. Została umieszczona w pawilonie V więzienia w Gdańsku jako więzień specjalny. W śledztwie (kierowanym przez naczelnika Wydziału III WUBP w Gdańsku Jana Wołkowa i kierownika Wydziału Śledczego WUBP Józefa Bika) była bita i poniżana; mimo to odmówiła składania zeznań obciążających członków brygad wileńskich AK. Została skazana na śmierć 3 sierpnia przez sąd kierowany przez mjr. Adama Gajewskiego i zastrzelona przez dowódcę plutonu egzekucyjnego ppor. Franciszka Sawickiego 28 sierpnia 1946 wraz z Feliksem Selmanowiczem ps. ?Zagończyk?, w więzieniu przy ul.Kurkowej w Gdańsku w obecności prokuratora wojskowego Wiktora Suchockiego i zastępcy naczelnika więzienia w Gdańsku Alojzego Nowickiego. Według relacji przymusowego świadka egzekucji, ks. Mariana Prusaka, ostatnimi słowami ?Inki? było: Niech żyje Polska! Niech żyje ?Łupaszko?!
Miejsce pochówku do 2014 roku było nieznane. We wrześniu tego samego roku w ramach prac zespołu ds. poszukiwań nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego IPN na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku odnaleziono nieoznaczony grób, w którym prawdopodobnie spoczywają szczątki Danuty Siedzikówny oraz rozstrzelanego z nią Feliksa Selmanowicza ps. Zagończyk[2]. W odniesieniu do Danuty Siedzikówny informacja ta została ostatecznie potwierdzona 1 marca 2015 roku.